Reisvaardig

Vanmorgen naar New York, Jamaica, een wijk in Queens, gereden. Van ongeveer 50 km afstand zag ik schemerig al de skyline van NY. Prachtig toch wel, en nog niet druk, gehaast etc. Alleen stille hoge torens die schemerig aan de einder verschenen. Helaas duurde het niet lang of ik zat in een file. De temperatuur, die op zich niet verkeerd was aanvankelijk, steeg, ook die van mijn motor! Kruipen en sluipen, en snel van baan veranderen (uiteraard zonder richtingverandering aan te geven) bestaat hier ook! Het slome, vriendelijke van het Amerikaanse plattelandsverkeer was echt wel voorbij. Maar ook hier liet mijn navigatie me niet in de steek. Verschillende bruggen (o.a. de George Washington Bridge) en tunnels heb ik gepasseerd. Prachtige uitzichten, stiekem gekeken, en dan weer vlug op het verkeer en de route letten. Vaak met de zon in het gezicht. En dat leest en kijkt lastig op een navi. En tegen de tijd dat ik nog 20 km verwijderd ben van mijn doel, de skidstorage, zie ik niks meer dat nog mooi of leuk is. Alleen druk verkeer, grijze gebouwen, bedrijven enz.

Niet zo ver van JFK airport, dat is niet een Amerikaans drankje, moest ik mijn Triumph afleveren bij een storage, zodat hij klaargemaakt kon worden voor de reis per vliegtuig. Een skid is een frame en betimmering, zodat de motor veilig een vliegtuig in kan met een vorkheftruck etc. Toen ik daar kwam, op de meter juist aangegeven door de navigatie (heel noord- en midden Amerika past net op een 2 gig SDkaart), kon ik de motor binnenzetten. Vlug mijn motorkleding uit, zweten, en aan het werk. Alle bagage checken op: batterijen (dus ook uit het alarmschijfremslot halen; geen electronische bandenspanningsmeter of CO2 patronen, of aerosolspuitbus etc. aan boord). De rest van de bagage selecteren. Alles, ook mijn laarzen en motorkleding in de zijkoffers en de helm en andere spullen in de topkoffer. Verder de accu ontkoppelen, afplakken, zorgen dat er weinig benzine nog in de tank zit, enz. Daarna papieren en sleutels afgeven (voor controle van de douane). En hopen, maar ik hoorde al dat het waarschijnlijk goed komt, dat ik voldoende originele bewijsstukken kon aanleveren voor mijn eigendomsrecht op de motor. Anders mag hij Amerika niet uit!

Naar het eergisteren gereserveerde motel. Even vragen waar dat is. Het zou dichtbij kunnen zijn. Inderdaad, met een rugzak en zware reistas, en toch gemakkelijk te doen. 300 meter, denk ik. Goed ingeschat een paar dagen geleden! Ik wist ook niet of ik de motor meteen kon afleveren, en of ik nog zaken moest regelen waarbij korte afstand dan handig zou zijn. Helaas werkt de wifi hier zeer matig, zodat het kan zijn dat dit verhaal niet gepubliceerd = opgeslagen gaat worden!

Ik kijk uit op een parkeerplaats van schoolbussen, kijk maar. Veel!!! Morgenvroeg: starten maar! Of het is een vrije dag morgen. Afwachten.

Morgen verder kijken hier. NY wordt mij van alle kanten aanbevolen.

P.S. De good young Triumph Tiger Explorer heeft het verder ongeveer 10.000 km zonder een enkel probleem prima gedaan. Zelfs geen kapotte band, of ander ongemak. Hopelijk komt hij heel aan in Amsterdam!