Van Kelowna naar McMinnville, OR (Oregon) USA

Oh, het was heerlijk hier bij een motel in de plaats met de mooie, toch wel vreemde naam (combinatie Ier, en het Franse ville), onder de douche te staan na een rit over soms drukke wegen.

De namen. Ik vind het ingelooflijk boeiend de namen van plaatsen, zelfs straten te lezen. Je kunt er vaak een heel verhaal bij bedenken; naar wie, of naar wat is die plek genoemd? Waar komt/kwam die persoon of die plaatsnaam vandaan (land, etc., taal enz.). Soms zijn namen heel herkenbaar, of herkenbaar maar in een verdraaide spelling, of in de taal van de/een oorspronkelijke bevolking.

Vanuit de camping in Kelowna ben ik via een mooie, eerst drukke highway, naar het zuiden gereden. Onderweg zag ik grote roofvogels, en voor het eerst een moose (koe, dus vrouwtjesmoose). Oh, wat hebben die dieren een mooie kop en kunnen ze mooi bewegen! Een beetje het midden tussen een dressuurpaard en een hert. Mooi!

Aan de grens met de USA stond een flinke rij auto's, maar het wachten viel mee. Paspoort (met visa), vragen wat ik kwam doen, hoe lang enz., en tenslotte hoe die motor daar kwam. Doorrijden, veel plezier in de USA!

Een heel vaak klein-agrarisch landschap, stukken langs de Okanagon rivier, mooi, oversteken over de Columbia rivier. En de benzinemeter in de gaten houden, en de kaart die een indicatie geeft van de bevolkingsdichtheid, dorpen en steden, en dus de aanwezigheid van benzinestations. En oh zo vervelend, zoeken naar een tankstation met E-vrije benzine. E staat voor ethanol, ofwel alcohol, meestal rond 10%. En dat wil de motor eigenlijk niet hebben! Daar gaan sommige (rubberen?) dichtingsringen of zo eerder door lekken. Althans volgens de dealer in Calgary, die ik dit had gevraagd, omdat ik ooit had gelezen dat er steeds meer alcohol werd toegevoegd. Zeer lastig, en er blijken maar weinig stations te zijn die benzine zonder E hebben. En weet die maar te vinden! Je kunt ook een goedje, bevattende enzymen, kopen, en dat erbij gooien (ongeveer 5 cc per gallon, dus dan weten jullie het wel). Waar koop je dat spul, tja, ik heb er inmiddels een flesje van.

Soms reed ik door prachtige canyons, hier gorges genoemd, die waren werkelijk spectaculair, of zoals men hier zegt: gorgious, of ze zeggen awesome! Vandaag ook reed ik lang door het wijde dal, dat vele kilometers een canyon was, van de Columbia rivier. Afgelopen nacht gecampeerd, kwam om 19 uur aan, in de bergen, op een soort natuurcamping. Tentje opzetten enz. Bijna 1000 m hoogte, fris vannacht. En een biertje gedronken, met wat warm eten, met een man die sinds kort in een klein campertje rondtrok (oud Volkswagenbusje, 1978).Hij was lang gezinsdokter geweest, had alles achtergelaten en weggedaan, zijn hond meegenomen, en was van plan ergens als yogaleraar iets te gaan doen. Maar eerst of tegelijk zocht hij een sterrenwacht waar hij als gids zou kunnen werken. Sterrenkunde was altijd een hobby geweest. Dus ik heb weer veel sterren en sterretjes gezien.

Toen ik de volgende morgen net van die camping was weggereden (nog steeds in Washington State), een lange rechte weg die omhoog en langzaam iets meer omlaag ging, zag ik recht voor me, op grote afstand, de kop van een besneeuwde berg voor me (mount Rainier?). Zo schitterend mooi en indrukwekkend! Ik hield mijn adem even in... Er is veel te zien, veel, veel. En dat veel is ook nog anders (dan thuis).

Terwijl ik door het Columbiariver-dal reed, over een grote drukke snelweg, begon de benzinetank weer leeg te raken. Ik wilde tanken bij een benzinestation, en vroeg gelijk even of ze E-vrije benzine hadden. Nee, maar een paar mijl verder wel (het schijnt dat schepen of bootjes ook e-vrije benzine moeten hebben, dus bij havens, rivieren zou er vaker zijn). Ik moest een brug oversteken, en daar was ik even overstekend wild! Het was een lange smalle brug over de Columbia, waarvan het wegdek van roosterstaal was, met iets verhoogde richels in de rijrichting. Dat is voor een motor zeer moeilijk te berijden. De voorband schiet dan steeds van richel naar richel. Een goede oefening dus, en vermoeiend, maar de beloning volgde door E-vrije benzine, en een route (de oude highway) aan de andere kant van de rivier. Ik weet overigens eigenlijk niet of de rivier echt voor goederenvervoer gebruikt wordt, al zag ik wel een paar schepen. Ook wel kitesurfers e.d. Om de zoveel, veel, km was er een dam en electriciteitsopwekking. Zelfs al was het verval niet meer heel groot, zoals mijn navi aangaf, maar de rivier stroomde wel snel!

Deze weg boog weer wat naar het zuiden, later naar het westen, en nu ben ik niet meer heel ver van de kust, en zoals gezegd ondertussen in Oregon State.

Morgen de Pacifische kust, en de beroemde en bezongen Pacific Highway! Maar eerst nog wat foto's uitzoeken!